VFR Eindcheck & M'n Lieve Opa !!!

Vlucht 36, 37 en 38 was weer navigeren. Vanaf vlucht 39 waren het examentrainingsvluchten. Vlucht 44 zou m’n VFR eindcheck zijn en vlucht 43 zou m’n pre-final check zijn. Oftewel een check waarbij gekeken wordt of je wel klaar bent voor je 44.

De examentrainingsvluchten gingen wel goed en dus mocht ik op voor m’n 43 check. Ik stond ingedeeld met meneer Haworth. Hij staat bekend om z’n hele lange orals en ook dat hij redelijk streng is. Ik was best zenuwachtig, omdat ik al had gehoord dat sommige studenten bij hem een oral van 3 uur of langer hadden gehad.

Eindelijk was het zo ver. We begonnen met de oral. Het ging op zich wel ok, ik wist niet alles, maar dat vond hij niet zo erg. De vlucht begon wel goed. Navigatiedeel ging goed en m’n diversion ging ook goed. Ik kwam op m’n voorspelde tijd aan en ik had m’n plek waar ik naartoe werd gedivert (een bocht in een weg) ook in één keer gevonden. Toen kreeg ik een failure. Ik had een high bus voltage, oftewel een te hoge elektrische lading. Ik wist dat hier geen memory items voor waren en dus heb ik snel de checklist er bij gepakt. Alle items die op de checklist stonden uitgevoerd en het short- en longterm plan verteld. Hij vond m’n shortterm plan echter niet goed genoeg. En dus raakte ik een beetje in de war, omdat ik niet precies wist wat hij dan wilde horen. Uiteindelijk toch wel goed opgelost en vervolgens naar Casa Grande gevlogen (vliegveld) en daar wat circuitjes gevlogen en 3 landingen gedaan. Landingen waren niet perfect maar wel binnen limieten. Vervolgens richting het noorden gevlogen en daar wat airwork (stalls, steepturns en slow flight) gedaan en afgesloten met een PFL (Practice Forced Landing). Dit alles ging wel goed en dus gingen we terug richting Falcon Field. Daar nog 2 landingen gedaan en toen was het voorbij. Vlucht 43 was een feit.

Eenmaal boven kreeg ik te horen dat ik had gehaald, hetzij met een acceptable. Hij vond m’n emergency handling wat minder goed, vanwege de niet complete short- en longterm plan. Ik wist nu iniedergeval wel waar ik aan moest werken.

De volgende dag, donderdag 06-05-2010, was ik een dag vrij. Ik kon nu mooi nog even gaan leren voor m’n laatste VFR check. Deze zou de dag er na volgen met meneer Haber. Ik moest om 10:15 uur vliegen. Ik stond om 09:00 uur helemaal klaar. Alleen meneer Haber kwam pas om 09:50 uur binnen lopen. Hij had zich verslapen. We zouden eerst de vlucht vliegen en daarna de oral doen.

De vlucht ging op zich wel goed voor m’n gevoel. Tijdens m’n eerste leg van het navigatiegedeelte zat ik wat naast m’n geplande track, omdat de winden heel erg verandert waren t.o.v. de voorspellingen. Tijdens m’n tweede leg had ik dit goed opgelost en zou ik m’n turningpoint wel overvliegen dacht hij. Vervolgens werd ik gedivert, de diversion ging goed. Ik kwam echt exact op de door mij voorspelde aankomsttijd aan. Vervolgens heb ik wat airwork gedaan en weer een PFL. M’n PFL ging gelukkig weer goed en daar was hij dan ook wel tevreden over. Hierna moest ik naar Chandler (vliegveld ten zuidwesten van Falcon Field) om daar wat landingen te maken. M’n landingen waren wel ok, ze waren niet perfect. Na 3 landingen gedaan te hebben moest ik terug naar Falcon Field om daar nog een landing te maken. Deze landing, een glide-in, (= een landing waarbij je op een bepaald punt je gas volledig dicht trekt en eigenlijk zweeft naar de baan, zonder motorvermogen) ging wel goed. Ik kwam precies goed uit.

De vlucht was voorbij, ik had er wel een goed gevoel over. Nu nog m’n oral. M’n oral ging voor m’n gevoel wel ok, hij vroeg iets van 10 vragen, twee wist ik er niet, maar de meeste wel. Uiteindelijk hoorde ik dat ik geslaagd was. Hij zei echter wel dat m’n theoretical knowledge weak was, wat eigenlijk toch echt wel een verassing was voor mij. Ik weet misschien niet alles, maar om nou te zeggen dat het slecht is… Uiteindelijk heb ik een acceptable van hem gekregen, waar ik eigenlijk helemaal niet blij mee ben. Het was dus een beetje een dubbel gevoel, ik heb m’n vfr traject afgesloten en in één keer gehaald, maar omdat ik het met een acceptable heb gehaald, ben ik daar zelf eigenlijk helemaal niet tevreden over !!!
Toen ik thuis was kreeg ik goed nieuws, m’n opa die een paar weken daarvoor met spoed was geopereerd in het ziekenhuis, was van de intensive care. Dat haalde de teleurstelling van m’n acceptable toch wel een beetje weg !!!

Maandagnacht Nederlandse tijd, kreeg ik een telefoontje van m’n ouders dat m’n lieve opa die nacht was overleden :’( !!! Hij zelf wilde nog wel, maar z’n lichaam kon het niet meer aan. Het was gewoon allemaal te zwaar geworden, na die zware operatie !!! Nu zit ik dus in Amerika en is m’n opa overleden. Wat moet ik doen… Moet ik naar huis en naar de crematie gaan, moet ik in Amerika blijven ?! Allemaal dingen die door je hoofd schieten. Ik heb er voor gekozen om in Amerika te blijven. Wanneer ik terug ben in Nederland ga ik samen met m’n ouders, oma en Kendra m’n opa z’n as uitstrooien. Ik denk dat dat een mooiere manier van afscheid nemen is !!! En ik weet dat m’n opa toch had gewild dat ik in Amerika was gebleven en niet eerder was thuis gekomen dan dat ik m’n wing op m’n borst heb. Daar ga ik dus maar voor zorgen !!!

Als afsluiter nog even een woord aan m’n opa:
Lieve opa, bedankt voor alle goede zorg gedurende m’n hele leven !!! Ik zal dat en u nooit vergeten !!! U zult voor altijd in m’n herinnering blijven als de lieve man die altijd voor mij klaar stond , no matter what, oneindig veel vertrouwen in mij had en waarschijnlijk het meest trots op mij was !!! Rust zacht daarboven opa, ik zal u nooit vergeten, en ik hou heel veel van u !!! Dikke kus van je enige kleinzoon, die ook erg trots op u is !!!