Nachtsolo

Gister heb ik m’n nachtsolo gehad. Om 20:00 uur vertrok ik samen met meneer Haworth in het donker richting Chandler, een vliegveld net ten zuidwesten van Falcon Field. We zijn over Chandler gevlogen verder richting het zuiden. Daar hebben we wat steepturns gemaakt en wat limited panel gevlogen. Bij limited panel worden een aantal instrumenten afgeplakt, zodat je deze niet meer kan gebruiken. Uiteindelijk deed hij gewoon de verlichting uit waardoor ik niet één instrument meer kon gebruiken. Toen moest ik weer steepturns doen en ook unusual attitudes.

Bij een unusual attitude doe ik m’n ogen dicht en gaat de instructeur vliegen. Vervolgens zegt hij dat ik m’n ogen weer mag openen en dan moet ik zorgen dat ik weer straight en level ga vliegen op een veilige manier. Hij kan bijvoorbeeld het vliegtuig in een hele hoge pitch attitude brengen of juist in een hele lage met daarbij een linker- of rechterbocht. Bij pitch up moet je eerst volgas geven, neus richting de horizon duwen en vervolgens de vleugels recht krijgen. Bij pitch down moet je eerst je gas dichttrekken, je vleugels recht krijgen en vervolgens je neus omhoog trekken.

Het is echt heel apart om in het donker te vliegen en dan helemaal zonder instrumenten. Ik hoefde nu natuurlijk niet m’n brilletje op, omdat het toch donker was. Normaal zou je dan dus de horizon heel makkelijk kunnen zien, maar nu omdat het zo donker is en er ook een redelijk groot gebied rond phoenix woestijn is zie je de horizon toch beduidend minder goed.

Na dit gedaan te hebben zijn we richting Gateway gevlogen en hebben daar een ILS approach gevlogen. ILS betekent Instrument Landing System. Dit houdt in dat je doormiddel van een baken en glideslope naar de runway vliegt. Je hebt bij een ILS zowel horizontale als verticale aanwijzingen. Op je instrument zie je dan of je boven of onder de glideslope zit (=de perfecte daallijn tot aan de runway) en of je rechts of links van de runway zit.

Na deze ILS approach afgevlogen te hebben zijn we bij Gateway gebleven en hebben daar vijf landingen gemaakt. Twee daarvan hebben we gemaakt zonder landingslicht, zodat ik kon zien hoe het zou zijn zonder verlichting. De banen op Gateway zijn namelijk niet zo mooi verlicht als op Schiphol bijvoorbeeld. Op schiphol is de centerline, de lijn in het midden van de baan, verlicht. Op Gateway is de centerline niet verlicht. Dus wanneer je aankomt vliegen lijkt het echt een zwart gat waar je moet landen. Hierdoor is het heel moeilijk om je hoogte boven de baan in te schatten en is de kans dus groot dat je te laat gaat flaren. Flaren is het omhoog trekken van je neus boven de baan zodat je netjes met de achterste wielen eerst land en vervolgens het neuswiel.

Na deze vijf landingen zijn we teruggevlogen naar Falcon Field en heb ik meneer Haworth daar afgezet om voor de allerlaatste keer alleen weer te vertrekken. Ik was die avond niet alleen. Pepijn, een andere jongen uit m’n klas, had die avond ook z’n nachtsolo. Bijna tegelijkertijd, om ongeveer 22:15 uur, vertrokken we naar Gateway om weer vijf stop & go’s te maken. Natuurlijk was het heel erg rustig op Gateway, de toren was al gesloten, dus er was geen echte controle meer . Dus dan ben je aangewezen op elkaar. Iedereen die daar in de buurt is en wil landen maakt radiocalls, zodat je weet waar iedereen zit ten opzichte van het vliegveld.

Na de vijf landingen zijn we teruggevlogen naar Falcon Field en hebben daar de laatste landing gemaakt, m’n allerlaatste solo landing tijdens de opleiding !!! De nachtsolo was echt heel erg gaaf !!! Het is gewoon super vet om weer is alleen te vliegen en dan helemaal omdat het ‘s nachts is. Overal zie je lichtjes en andere plekken zijn weer helemaal zwart !!! Echt heel erg gaaf !!!

Hieronder nog een foto van de cockpit 's nachts:

IFR

Het is inmiddels alweer ruim twee weken geleden dat ik iets heb geschreven en dus is het weer hoog tijd om iets te schrijven. Mijn laatste blog was over het feit dat ik m’n VFR traject had afgesloten. Ik ben nu inmiddels alweer flink gevorderd in het IFR traject in Amerika.

Om bij het begin te beginnen. Wat is er allemaal veranderd. Allereerst gaan we IFR doen op een ander vliegtuig, namelijk een Piper Arrow. Deze is iets zwaarder dan de Piper Archer, waar ik eerst op vloog. De Arrow heeft ook een intrekbaar landingsgestel en een constant speed propeller. Dit houdt in dat je de propellerbladen kan verstellen vanuit de cockpit.





Niet alleen het vliegtuig is anders, maar ook m’n instructeur. Ik heb nu meneer Haworth als instructeur. Hij is de assistent training manager van de KLS hier in Amerika. Oftewel, hij is de “onderdirecteur” hier in Amerika. Verder staat hij ook bekend als de landingdokter. Studenten die niet zo goed kunnen landen komen bij hem en hij leert ze dan vaak in één of twee beurtjes landen.

Dan het vliegen, IFR (=Instrument Flight Rules) is vliegen op instrumenten. Zodra ik opgestegen ben moet ik nu een brilletje opzetten waardoor ik niet meer naar buiten kan kijken. Dit brilletje is gewoon van plastic en ik kan er alleen onderdoor kijken. Met behulp van m’n instrumenten moet ik dan naar andere vliegvelden e.d. vliegen. Dit is meteen ook meer het echte werk vind ik. Nu gaan we namelijk dezelfde approaches vliegen als de grote airliners, de Boeing’s.



Het IFR traject is opgedeeld in modules. De eerste module bestaat uit intercepties en holdings. De tweede module bestaat uit approaches en de derde en laatste module bestaat uit navigeren. Hierna sluit je af met een aantal examentrainingsvluchten om vervolgens examen te doen. Ook heb je nog acht simulatorbeurtjes, deze wisselen af met de echte vluchten in module 1 en het begin van module 2. Tijdens het IFR vliegen heb je nog één solo en dat is dan ook meteen de allerlaatste. Het is misschien wel de mooiste solo van allemaal, het is namelijk een nachtsolo !!!

Zoals gezegd bestaat de eerste module uit intercepties en holdings. Ik zal proberen om het een klein beetje uit te leggen, anders wordt het waarschijnlijk heel saai…
Goed, intercepties: Onder intercepties verstaan we het intercepten (onderscheppen) van een radiaal. Een VOR is een baken wat vlakbij een vliegveld geplaatst is. Je kunt een VOR zien als een vuurtoren, alleen zend een VOR in 360 richtingen radiosignalen uit, die opgevangen worden door je vliegtuig. Het vliegtuig weet welke radiaal het ontvangt en op die manier weet je op welke radiaal je je bevind van de VOR. Hierbij is radiaal 180 ten zuiden van de VOR en radiaal 270 ten westen van de VOR.

Bij intercepties kun je je bijvoorbeeld bevinden op radiaal 170 van een VOR en dan zegt de instructeur dat je op radiaal 250 moet komen. De procedure om dat te doen noem je intercepten.
Je hebt niet alleen VOR’s als baken maar ook NDB’s. Deze werken op een iets andere manier, maar dat zal ik jullie besparen.

Een holding is een denkbeeldige ovaal eigenlijk die je moet afvliegen. Deze ligt meestal boven een VOR of NDB, maar kan ook op een bepaalde afstand van een VOR of NDB liggen. Een holding is er zodat een vliegtuig die bijvoorbeeld nog niet kan landen, omdat het te druk is of iets dergelijks, kan wachten in de lucht, maar dat wel op een dusdanige manier doet dat hij niet zomaar een beetje rond vliegt. Op deze manier is er nog enig overzicht voor de luchtverkeersleiders.

Inmiddels heb ik de eerste module al afgesloten en heb ik dat intercepten en holden nu wel onder de knie. Je krijgt ook een evaluatie over deze eerste module. Ik heb een Standard gehaald.

Nu ben ik bezig met de tweede module. Deze bestaat uit approaches. Een approach is een al gepubliceerde aanvliegroute naar een landingsbaan. Deze staat op je approachplate. Dit is een kaartje met daarop de aanvliegroute getekend en de bijbehorende minima, zoals bijvoorbeeld de hoogte waarop je moet vliegen op een bepaalde afstand van het navigatiebaken.



Inmiddels heb ik ook alle simulatorbeurtjes al gedaan en ben ik ook al weer op helft wat betreft module 2. Morgen heb ik m’n nachtsolo !!! Eerst moet ik van 19:45 tot 21:45 lokale tijd nog met instructeur vliegen en dan stapt hij uit en moet ik om 22:15 vertrekken om vijf circuitjes te vliegen op Gateway, een vliegveld vlakbij Falcon Field. Tijdens deze circuitjes moet ik vijf stop & go’s maken, oftewel ik moet vijf keer landen, volledig tot stilstand komen op de baan en dan weer volgas geven om weer op te stijgen. Ik heb er echt heel veel zin in !!!
Maar tot zo ver even het vliegen…

Vorige week stond op Gateway de nieuwe Boeing 787 voor testvluchten. Boeing is druk bezig om het vliegtuig te testen zodat het zo spoedig mogelijk geleverd kan worden. Ze zijn hier bezig met hotweathertests. En ik moet zeggen voor warm weer zijn ze hier aan het goede adres. De afgelopen weken is de temperatuur hier flink opgelopen en inmiddels hebben we al een aantal dagen gehad met temperaturen van boven de 100 graden Fahrenheit, wat zo’n 40 graden Celsius is. En in de cockpit loopt het dan al snel op tot zo’n 50 graden Celsius !!!
Maar goed, natuurlijk ben ik even gaan kijken en heb ik wat foto’s van de 787 gemaakt.



Afgelopen weekend hebben we met z’n allen gebarbecued en zijn we gaan tuben. Tuben is dat je in een band gaat zitten, net zoals achter een speedboot , alleen laat je je bij tuben heel rustig mee stroomafwaarts voeren. Het was echt heel leuk om te doen, vooral heel relaxed !!! Eten en drinken mee en dan 2,5 uur dobberen, lekker van de zon genieten en van het warme weer !!!







Ook ben ik nog met Mark, Pepijn en Leon gaan golfen. Iets wat je eigenlijk wel gedaan moet hebben hier in Arizona aangezien in Arizona de meeste golfbanen per hectare ter wereld zijn !!! Was wel leuk, alleen duurt 18 holes wel enigszins lang, als je niet zo goed bent als Tiger Woods ;) !!!

Als afsluiter kom ik toch nog even terug op het vliegen. Leon en ik gaan namelijk tijdens onze navigatievluchten naar San Francisco navigeren. We zullen dan met z’n drieën naar San Francisco gaan en daar twee nachten blijven. Meneer Haworth woont daar eigenlijk en kan dus mooi gelijk naar z’n vrouw en wij kunnen dan mooi San Francisco gaan bekijken op onze vrije dag. We weten nog niet zo goed wat we moeten gaan bekijken. Maar de Goldengate Bridge en Alcatraz staan toch wel hoog op het lijstje !!!

Tot zover m’n blog voor deze keer, ik zal proberen het niet weer twee weken te laten duren voor ik een nieuw bericht schrijf !!!

Groetjes en veel liefs…