Bij een unusual attitude doe ik m’n ogen dicht en gaat de instructeur vliegen. Vervolgens zegt hij dat ik m’n ogen weer mag openen en dan moet ik zorgen dat ik weer straight en level ga vliegen op een veilige manier. Hij kan bijvoorbeeld het vliegtuig in een hele hoge pitch attitude brengen of juist in een hele lage met daarbij een linker- of rechterbocht. Bij pitch up moet je eerst volgas geven, neus richting de horizon duwen en vervolgens de vleugels recht krijgen. Bij pitch down moet je eerst je gas dichttrekken, je vleugels recht krijgen en vervolgens je neus omhoog trekken.
Het is echt heel apart om in het donker te vliegen en dan helemaal zonder instrumenten. Ik hoefde nu natuurlijk niet m’n brilletje op, omdat het toch donker was. Normaal zou je dan dus de horizon heel makkelijk kunnen zien, maar nu omdat het zo donker is en er ook een redelijk groot gebied rond phoenix woestijn is zie je de horizon toch beduidend minder goed.
Na dit gedaan te hebben zijn we richting Gateway gevlogen en hebben daar een ILS approach gevlogen. ILS betekent Instrument Landing System. Dit houdt in dat je doormiddel van een baken en glideslope naar de runway vliegt. Je hebt bij een ILS zowel horizontale als verticale aanwijzingen. Op je instrument zie je dan of je boven of onder de glideslope zit (=de perfecte daallijn tot aan de runway) en of je rechts of links van de runway zit.
Na deze ILS approach afgevlogen te hebben zijn we bij Gateway gebleven en hebben daar vijf landingen gemaakt. Twee daarvan hebben we gemaakt zonder landingslicht, zodat ik kon zien hoe het zou zijn zonder verlichting. De banen op Gateway zijn namelijk niet zo mooi verlicht als op Schiphol bijvoorbeeld. Op schiphol is de centerline, de lijn in het midden van de baan, verlicht. Op Gateway is de centerline niet verlicht. Dus wanneer je aankomt vliegen lijkt het echt een zwart gat waar je moet landen. Hierdoor is het heel moeilijk om je hoogte boven de baan in te schatten en is de kans dus groot dat je te laat gaat flaren. Flaren is het omhoog trekken van je neus boven de baan zodat je netjes met de achterste wielen eerst land en vervolgens het neuswiel.
Na deze vijf landingen zijn we teruggevlogen naar Falcon Field en heb ik meneer Haworth daar afgezet om voor de allerlaatste keer alleen weer te vertrekken. Ik was die avond niet alleen. Pepijn, een andere jongen uit m’n klas, had die avond ook z’n nachtsolo. Bijna tegelijkertijd, om ongeveer 22:15 uur, vertrokken we naar Gateway om weer vijf stop & go’s te maken. Natuurlijk was het heel erg rustig op Gateway, de toren was al gesloten, dus er was geen echte controle meer . Dus dan ben je aangewezen op elkaar. Iedereen die daar in de buurt is en wil landen maakt radiocalls, zodat je weet waar iedereen zit ten opzichte van het vliegveld.
Na de vijf landingen zijn we teruggevlogen naar Falcon Field en hebben daar de laatste landing gemaakt, m’n allerlaatste solo landing tijdens de opleiding !!! De nachtsolo was echt heel erg gaaf !!! Het is gewoon super vet om weer is alleen te vliegen en dan helemaal omdat het ‘s nachts is. Overal zie je lichtjes en andere plekken zijn weer helemaal zwart !!! Echt heel erg gaaf !!!
Hieronder nog een foto van de cockpit 's nachts:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten